17 χρόνια, τα ίδια και τα ίδια. Κάθε φορά όμως που πάω να απελπιστώ, σκέφτομαι ότι κάτι άλλαξε. Λιγάκι. Ανεπαισθήτως. Κάποια στιγμή τα Τείχη που μας έκτισαν γύρω μας, θα πέσουν επίσης ανεπαισθήτως. Οταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου... Ακόμα κι αν εμείς θα έχουμε γεράσει πια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου