Μέχρι πού φτάνουν τα δικαιώματα των υπογραφών των συγγενών;

Με αφορμή την ανάρτηση με την μάνα σε ίδρυμα, θυμήθηκα έντονα αυτές τις μέρες, ιδρυματοποιημένους ανθρώπους... που από εκεί θα βγουν πεθαμένοι...
Καθ' ότι, κακοί συγγενείς, εύκολα υπογράφουν για οικονομικά συμφέροντα.
Και πάνω εκεί, έχω μεγάλο θυμό με τους νόμους και τους κληρονόμους.
Εγκληματίες και βγαίνουν με άδειες συχνά, ή σε λίγα χρόνια, ελευθερώνονται για πάντα.
Πώς γίνεται, πολλοί σχιζοφρενείς να κυκλοφορούν ελεύθεροι (επειδή τους αγαπούν και τους φροντίζουν οι συγγενείς τους) και κάποιοι άλλοι, που κάποια στιγμή πέρασαν ένα σοκ, δυο ή πέντε (π.χ.) υπογραφές, να αποφασίσουν γι' αυτούς, ισόβια;
Δε μπορώ να το πιστέψω ότι υπάρχουν τέτοιοι, τόσο λάθος νόμοι!
Δε μπορώ να το πιστέψω, ότι κάθε συγγενής, έχει δικαίωμα να αποφασίζει για την ζωή του συγγενή τους, είτε είναι γονιός, αδελφός ή μπάρμπας!
Αν οι ψυχίατροι βλέπουν ακίνδυνους και λογικούς ανθρώπους, γιατί δεν κάνουν συμβούλια και κινήσεις, δικαστικές, αυτεπάγκελτες, ώστε κάποιοι υγιείς και λογικοί άνθρωποι να βρουν το δίκιο τους και να βγουν στον καθαρό αέρα;
Γιατί τόσα κενά οι νόμοι μας;
Τελικά, μήπως δεν είναι εγκληματίες, μόνο όσοι δολοφονούν, αλλά και πολλοί άλλοι;
Κι απορία: Μέχρι πού φτάνουν τα δικαιώματα των υπογραφών των συγγενών;
Καλύτερα να κλέψουν στα φανερά τους συγγενείς τους και να ζήσουν άστεγοι, αλλά ελεύθεροι, παρά μέσα σε τέσσερις τοίχους, με κάγκελα στα παράθυρα...
Αχ! Ελλάδα....
Δεν ξέρω τι γίνεται αλλού, μα... ο Θεός είναι ΨΗΛΑ και ΒΛΕΠΕΙ!

Αυτά, εν συντομία, με αφορμή το γηροκομείο, (προηγούμενης ανάρτησης) μα με σχέση με ψυχιατρείο... κρίμα που δεν ξέρω να γράφω ποιήματα, κρίμα που δεν σπούδασα, να γίνω δικηγόρος, και τρανός, μάλιστα, να διορθώσω ακόμα και νόμους!

Αυτά, γιατί έχω πολλά μαζεμένα.
Και γιατί οι παππούδες να μην μένουν στα σπιτάκια τους,που με κόπους αποκτήσανε και με την συνταξούλα τους, να πληρώνουν μια γυναίκα να τους προσέχει;
Γιατί;
Γιατί τόση κατάντια;