***
***
***
***
ΚΑΘΟΔΟΝ ΜΠΡΟΣΤΑ
Τρέξτε αδέλφια!
(Ποιητικό-Μωσαϊκό.
Αφιέρωμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004)
Τρέξτε αδέλφια!
(Ποιητικό-Μωσαϊκό.
Αφιέρωμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004)
"Είμαστ’ εμείς, με φωνή σαν βροντή
που θα σκιάξει τους λύκους, που τριγύρω ουρλιάζουν
που χαλούνε το κάλλος, που μολύνουν την Πηγή
να στερέψει από ήλιο, να χηρέψει από Φως
και να κάνουν το Πνεύμα ύλη Πολέμου, ύλη φωτιάς
ύλη θανάτων και πικρής συφοράς..."
.....................................................................................
που θα σκιάξει τους λύκους, που τριγύρω ουρλιάζουν
που χαλούνε το κάλλος, που μολύνουν την Πηγή
να στερέψει από ήλιο, να χηρέψει από Φως
και να κάνουν το Πνεύμα ύλη Πολέμου, ύλη φωτιάς
ύλη θανάτων και πικρής συφοράς..."
.....................................................................................
Ε εσείς! Άνθρωποι του Κόσμου ετούτου και αδελφοί
Κοιτάξτε και αφουγκραστείτε
Όσο όμορφη είναι η ζωή μας
Τόσο άσχημη, κακιά κι απρόσιτη έγινε η κοινωνία μας
Κοιτάξτε! Κοιτάξτε να δείτε το μεγάλο θαύμα στο Σύμπαν
Και την κοινωνική βαρβαρότητα και την ασχήμια,
που μένει «ανεξερεύνητη» θανατηφόρα αρρώστια του αιώνα
Μα αυτή την ασχήμια, το Αθάνατο Ολυμπιακό Πνεύμα,
του χτες, του σήμερα και του αύριο,
με μιας θε να σκορπίσει
Κοιτάξτε και αφουγκραστείτε
Όσο όμορφη είναι η ζωή μας
Τόσο άσχημη, κακιά κι απρόσιτη έγινε η κοινωνία μας
Κοιτάξτε! Κοιτάξτε να δείτε το μεγάλο θαύμα στο Σύμπαν
Και την κοινωνική βαρβαρότητα και την ασχήμια,
που μένει «ανεξερεύνητη» θανατηφόρα αρρώστια του αιώνα
Μα αυτή την ασχήμια, το Αθάνατο Ολυμπιακό Πνεύμα,
του χτες, του σήμερα και του αύριο,
με μιας θε να σκορπίσει
Ε εσείς! Άνθρωποι του Κόσμου ετούτου και αδελφοί
Καθοδόν μπροστά κι ολοταχώς όλοι μαζί
με σηκωμένα ψηλά τα λάβαρα της Ολυμπίας
Καθοδόν μπροστά και ολοταχώς, νέοι λαμπαδοφόροι
με σηκωμένη την Ελλάδα πάνω στα κοντάρια
Να μπήξουμε μια και για πάντα στην Αρχαία Ολυμπία
τα αρχαία λάβαρά μας, της ειρήνης και της ανθρωπιάς
Καθοδόν μπροστά κι ολοταχώς όλοι μαζί
με σηκωμένα ψηλά τα λάβαρα της Ολυμπίας
Καθοδόν μπροστά και ολοταχώς, νέοι λαμπαδοφόροι
με σηκωμένη την Ελλάδα πάνω στα κοντάρια
Να μπήξουμε μια και για πάντα στην Αρχαία Ολυμπία
τα αρχαία λάβαρά μας, της ειρήνης και της ανθρωπιάς
Τρέξτε αδέλφια μου κι εσήμανε η άγια ώρα,
-μια άγια ώρα, που ποτέ δε θα μας ξαναρθεί-
σε οικουμενικό προσκλητήριο μας καλεί
με πρωταγωνιστάδες εμάς, τους απογόνους του Ομήρου,
του Πίνδαρου, των Αθανάτων όλων και του Πνεύματος
-μια άγια ώρα, που ποτέ δε θα μας ξαναρθεί-
σε οικουμενικό προσκλητήριο μας καλεί
με πρωταγωνιστάδες εμάς, τους απογόνους του Ομήρου,
του Πίνδαρου, των Αθανάτων όλων και του Πνεύματος
Τρέξτε, λοιπόν, απ’ ολούθε της Γης μας τα μέρη
Μ’ άμφια κατάλευκα, με κλώνους δάφνης και ελιάς
Και αντί γι’ ασπίδες, μαχαίρια και κοντάρια,
μέσα απ’ τα ματωμένα στήθια σας, προτάξτε περιστέρια
Δείχνοντας πως είμαστ’ εμείς οι απόγονοι
θεών, γιατρών, μυριάδων σοφών,
μουσών, ποιητών και λαμπρών αθλητών,
μιας ασήκωτης Πνευματικής Κληρονομιάς
Μ’ άμφια κατάλευκα, με κλώνους δάφνης και ελιάς
Και αντί γι’ ασπίδες, μαχαίρια και κοντάρια,
μέσα απ’ τα ματωμένα στήθια σας, προτάξτε περιστέρια
Δείχνοντας πως είμαστ’ εμείς οι απόγονοι
θεών, γιατρών, μυριάδων σοφών,
μουσών, ποιητών και λαμπρών αθλητών,
μιας ασήκωτης Πνευματικής Κληρονομιάς
Περάστε σαν σίφουνες από μαχαλάδες
ουρλιάξτε, μη σκιάζεστε στου Κόσμου τις γωνιές
Είμαστ’ εμείς, κρώξτε αντάμα
Είμαστ’ εμείς, με φωνή σαν βροντή
που θα σκιάξει τους λύκους, που τριγύρω ουρλιάζουν
που χαλούνε το κάλλος, που μολύνουν την Πηγή
να στερέψει από ήλιο, να χηρέψει από Φως
και να κάνουν το Πνεύμα ύλη Πολέμου, ύλη φωτιάς
ύλη θανάτων και πικρής συφοράς
ουρλιάξτε, μη σκιάζεστε στου Κόσμου τις γωνιές
Είμαστ’ εμείς, κρώξτε αντάμα
Είμαστ’ εμείς, με φωνή σαν βροντή
που θα σκιάξει τους λύκους, που τριγύρω ουρλιάζουν
που χαλούνε το κάλλος, που μολύνουν την Πηγή
να στερέψει από ήλιο, να χηρέψει από Φως
και να κάνουν το Πνεύμα ύλη Πολέμου, ύλη φωτιάς
ύλη θανάτων και πικρής συφοράς
Τρέξτε αδέλφια μακρινά, των Πέντε Ηπείρων
Μη χάνετε το θάρρος σας κι είναι μακριά ο χειμώνας
Μόνο να φυλαχτείτε!
Βάλτε βαθιά τις ρίζες σας, μαζί αγκαλιαστείτε,
αγέρας είναι δυνατός, να μη τον φοβηθείτε!
Μη χάνετε το θάρρος σας κι είναι μακριά ο χειμώνας
Μόνο να φυλαχτείτε!
Βάλτε βαθιά τις ρίζες σας, μαζί αγκαλιαστείτε,
αγέρας είναι δυνατός, να μη τον φοβηθείτε!
Σκωθείτε κι εσείς οι κατέχοντες θέσεις, προνόμια και αξίες
κι εσείς, που φτιάχνετε αρμάθες τοκογλύφων,
ληστών και ευγενών
Κι εσείς, απλοί Πολίτες,
στοχαστείτε πάνω στις παλιές συναθροίσεις,
νιώστε στη ραχοκοκαλιά σας τα ρίγη του κάλλους
Πριχού μας σβήσει ο δαυλός με το Φως
καθώς τα άγρια κύματα γύρω μας θα χτυπάνε,
να, να, όπως και τώρα, δεν ακούτε τα πλαταγίσματά τους;
Που ’ρχονται κι από πάνω κι από κάτω κι από δώθε
κι από πέρα
Και θα αφήσουν τους λύκους στα σκοτάδια της μέρας
Ν’ αλυχτούν, ν’ αλωνίζουν και να σπέρνουν τη δύνη
Αφουγκραστείτε! Αδελφοί, αφουγκραστείτε!
κι εσείς, που φτιάχνετε αρμάθες τοκογλύφων,
ληστών και ευγενών
Κι εσείς, απλοί Πολίτες,
στοχαστείτε πάνω στις παλιές συναθροίσεις,
νιώστε στη ραχοκοκαλιά σας τα ρίγη του κάλλους
Πριχού μας σβήσει ο δαυλός με το Φως
καθώς τα άγρια κύματα γύρω μας θα χτυπάνε,
να, να, όπως και τώρα, δεν ακούτε τα πλαταγίσματά τους;
Που ’ρχονται κι από πάνω κι από κάτω κι από δώθε
κι από πέρα
Και θα αφήσουν τους λύκους στα σκοτάδια της μέρας
Ν’ αλυχτούν, ν’ αλωνίζουν και να σπέρνουν τη δύνη
Αφουγκραστείτε! Αδελφοί, αφουγκραστείτε!
Βουλώστε τ’ αφτιά σας, όταν σας λένε λόγους σκληρούς,
όταν οι σφύρες τους χτυπούν βαριές αποφάσεις
πως έγινε η Χώρα μας, Χώρα του σκότους,
Χώρα του τρόμου
Χώρα που βγάζει κακοποιούς
Να δείξουμε σύσσωμοι τ’ ανάστημά μας
σαν του Ολύμπου την ψηλή κορφή
Να δείξουμε πως είμαστε όλοι μας σαν φωτιά,
που δεν καίει, μα φωτίζει και διώχνει τα σκοτάδια
Να πούμε προς κάθε ορίζοντα που στερεύει το φως, πως,
Είμαστ’ εμείς, κι έχουμε λόγο και αιώνων ψυχή
και τολμούμε και λέμε με καθάρια φωνή:
όταν οι σφύρες τους χτυπούν βαριές αποφάσεις
πως έγινε η Χώρα μας, Χώρα του σκότους,
Χώρα του τρόμου
Χώρα που βγάζει κακοποιούς
Να δείξουμε σύσσωμοι τ’ ανάστημά μας
σαν του Ολύμπου την ψηλή κορφή
Να δείξουμε πως είμαστε όλοι μας σαν φωτιά,
που δεν καίει, μα φωτίζει και διώχνει τα σκοτάδια
Να πούμε προς κάθε ορίζοντα που στερεύει το φως, πως,
Είμαστ’ εμείς, κι έχουμε λόγο και αιώνων ψυχή
και τολμούμε και λέμε με καθάρια φωνή:
Εεε! Εσείς με τις σφύρες και στείροι από νόμους,
μικροί σε ανάστημα, φτωχοί σε ψυχή,
ορφανοί από πνεύμα, Κροίσοι και έμποροι,
εραστές της πυρίτιδας, εραστές της οσμής της χλιδής
Αφήστε τα λόγια σας, τις αποφάσεις,
γυρίστε σελίδες ν’ αστράψει το Φως
και σκύψτε να δείτε κι αφουγκραστείτε,
ποιοι είμαστ’ εμείς, που μας λέτε εχθρούς.
μικροί σε ανάστημα, φτωχοί σε ψυχή,
ορφανοί από πνεύμα, Κροίσοι και έμποροι,
εραστές της πυρίτιδας, εραστές της οσμής της χλιδής
Αφήστε τα λόγια σας, τις αποφάσεις,
γυρίστε σελίδες ν’ αστράψει το Φως
και σκύψτε να δείτε κι αφουγκραστείτε,
ποιοι είμαστ’ εμείς, που μας λέτε εχθρούς.
Ε, εσείς! Δυνατοί και τρανοί
Πώς τολμάτε να λέτε λόγους κούφιους, πικρούς;
Τέτοια τόλμη και θράσος μονάχα σε εχθρούς θα βρεις
Να λέτε στα έθνη σας πως στην Ελλάδα,
υπάρχει βία και τρόμος
Να λέτε καθίστε στα σπίτια σας, μην πάτε εκεί…
Πώς τολμάτε;
Ε, εσείς! Εκεί σε Βορρά και σε Νότο
με τ’ ατσάλινο πνεύμα και τις πύρινες γλώσσες
που γίνατε ηφαίστεια και ξερνάτε φωτιά και καπνούς
Κι εμείς, ναι εμείς, με πείσμα τρανό μεταβάλλουμε
τις φωτιές και τους καπνούς σε δαυλούς
για να δείτε εσείς, άχαροι και δυστυχισμένοι,
πως το Ολυμπιακό Πνεύμα το πάμε παντού,
για να δείτε εσείς τον Κόσμο, για να δείτε εσείς το Φως
Πώς τολμάτε να λέτε λόγους κούφιους, πικρούς;
Τέτοια τόλμη και θράσος μονάχα σε εχθρούς θα βρεις
Να λέτε στα έθνη σας πως στην Ελλάδα,
υπάρχει βία και τρόμος
Να λέτε καθίστε στα σπίτια σας, μην πάτε εκεί…
Πώς τολμάτε;
Ε, εσείς! Εκεί σε Βορρά και σε Νότο
με τ’ ατσάλινο πνεύμα και τις πύρινες γλώσσες
που γίνατε ηφαίστεια και ξερνάτε φωτιά και καπνούς
Κι εμείς, ναι εμείς, με πείσμα τρανό μεταβάλλουμε
τις φωτιές και τους καπνούς σε δαυλούς
για να δείτε εσείς, άχαροι και δυστυχισμένοι,
πως το Ολυμπιακό Πνεύμα το πάμε παντού,
για να δείτε εσείς τον Κόσμο, για να δείτε εσείς το Φως
Να, να κοιτάξτε, μπροστά σας περνούνε στρατιές
Μαραθωνοδρόμων
Λαμπαδοφόροι, μιλιούνια οι αθλητές.
Πώς δεν τους βλέπετε, δεν τους ακούτε, δεν τους νιώθετε;
Να, σας αγγίζουν με τους πυρσούς του Φωτός.
Μα δε νιώθετε την καθάρια δύναμη του πυρός;
Μαραθωνοδρόμων
Λαμπαδοφόροι, μιλιούνια οι αθλητές.
Πώς δεν τους βλέπετε, δεν τους ακούτε, δεν τους νιώθετε;
Να, σας αγγίζουν με τους πυρσούς του Φωτός.
Μα δε νιώθετε την καθάρια δύναμη του πυρός;
Πώς θέλετε να έρθετε στο κάλεσμά μας, όταν τα πόδια σας
γλύφουν φωτιές;
Όταν στο διάβα σας συναντάτε βουνά από νεκρούς;
Σωρούς από ακρωτηριασμένους, χιλιάδες χήρες κι ορφανά;
Μύριες αρρωστημένες υπάρξεις, διαλυμένους λαούς;
Γκρεμισμένα σύμβολα, παραχωμένες αξίες,
μολυσμένες θάλασσες, ποτάμια και λίμνες
και σε κάθε σας βήμα στήνετε τον δικό σας θεό,
αιμοβόρο, σκληρό και κακό;
γλύφουν φωτιές;
Όταν στο διάβα σας συναντάτε βουνά από νεκρούς;
Σωρούς από ακρωτηριασμένους, χιλιάδες χήρες κι ορφανά;
Μύριες αρρωστημένες υπάρξεις, διαλυμένους λαούς;
Γκρεμισμένα σύμβολα, παραχωμένες αξίες,
μολυσμένες θάλασσες, ποτάμια και λίμνες
και σε κάθε σας βήμα στήνετε τον δικό σας θεό,
αιμοβόρο, σκληρό και κακό;
Πώς θ’ αντικρίσετε το δικό μας Πανηγύρι,
Κι αυτό θα γίνει, θέτε δε θέτε, να το, νάτο ξεκίνησε!
Και μπρος στα μάτια σας θα πλημμυρίσουν
μορφές Αθανάτων, μορφές ζωντανές
Πώς θε ν’ ακούσετε τα όργανά μας
όταν καλύπτει την αρμονία η βουή του Πολέμου;
Κι αυτό θα γίνει, θέτε δε θέτε, να το, νάτο ξεκίνησε!
Και μπρος στα μάτια σας θα πλημμυρίσουν
μορφές Αθανάτων, μορφές ζωντανές
Πώς θε ν’ ακούσετε τα όργανά μας
όταν καλύπτει την αρμονία η βουή του Πολέμου;
Ω εσείς, δύστυχοι! Σας χάλασε η ύλη και χαλάτε κι εμάς
Θα σας αφήσουμε; Ε, όχι, ποτέ! Ποτέ!
Πριχού το Πνεύμα τ’ Αθάνατο στα χώματά του
πάλι κυριαρχήσει
Θα ’μαστε εμείς που θα φέρουμε στον Κόσμο την ειρήνη
Το αρχαίο Πνεύμα ζητά ανακωχή Πολέμων!
Θα σας αφήσουμε; Ε, όχι, ποτέ! Ποτέ!
Πριχού το Πνεύμα τ’ Αθάνατο στα χώματά του
πάλι κυριαρχήσει
Θα ’μαστε εμείς που θα φέρουμε στον Κόσμο την ειρήνη
Το αρχαίο Πνεύμα ζητά ανακωχή Πολέμων!
Τρέξτε αδέλφια μου σ’ αυτό το Πανηγύρι,
γευτείτε τη δόξα, χορέψτε! Τραγουδήστε, υμνείστε!
Ζήστε τους Μεγάλους Αγώνες, τούτου του αιώνα
κι ας τους κρατήσουμε παντοτινά στα χώματά μας
γευτείτε τη δόξα, χορέψτε! Τραγουδήστε, υμνείστε!
Ζήστε τους Μεγάλους Αγώνες, τούτου του αιώνα
κι ας τους κρατήσουμε παντοτινά στα χώματά μας
Ω συ, Πνεύμα Αθάνατο, ποτέ σου δε θα σβήσεις,
Και μη σκιαχτείτε, αδελφοί, σαν δείτε σ’ αυτό το Πανηγύρι,
σ’ αυτή τη μείζονα Ολυμπιακή Συνάθροιση,
να φτάνουν ολόφρεσκοι οι θεοί και οι σοφοί…
Να, ακούστε! Ακούστε το κάλεσμα της Ελλάδας μας
Άρχισε κιόλας η γιορτή, τρέξτε αδέλφια,
τρέξτε και παραμερίστε τους κακούς στο πέρασμά σας
Και μη σκιαχτείτε, αδελφοί, σαν δείτε σ’ αυτό το Πανηγύρι,
σ’ αυτή τη μείζονα Ολυμπιακή Συνάθροιση,
να φτάνουν ολόφρεσκοι οι θεοί και οι σοφοί…
Να, ακούστε! Ακούστε το κάλεσμα της Ελλάδας μας
Άρχισε κιόλας η γιορτή, τρέξτε αδέλφια,
τρέξτε και παραμερίστε τους κακούς στο πέρασμά σας
Να γιατί λέμε πως, είμαστ’ εμείς που κρατάμε το Φως
κι αέναα δίνουμε απ’ αυτό στους λαούς
σε μικρούς και τρανούς
Για να βλέπουν τ’ αστράμματα μες στων όναγρων σκότος,
πώς φεγγρίζουν οι λάμψεις απ’ τ’ Αθάνατο Φως!
Τρέξτε, αδέλφια, τρέξτε!
Στο Πανηγύρι φέρετε κι όλους μας τους εχθρούς…
κι αέναα δίνουμε απ’ αυτό στους λαούς
σε μικρούς και τρανούς
Για να βλέπουν τ’ αστράμματα μες στων όναγρων σκότος,
πώς φεγγρίζουν οι λάμψεις απ’ τ’ Αθάνατο Φως!
Τρέξτε, αδέλφια, τρέξτε!
Στο Πανηγύρι φέρετε κι όλους μας τους εχθρούς…
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου