***
***
Την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου, 20.00 με 22.00, στο στούντιο Ε της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, οι ακροατές του Δευτέρου Προγράμματος 103,7 συνάντησαν τον Χρήστο Θηβαίο. Γυναίκα Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος Μουσική: Χρήστος Θηβαίος Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος & Emilia Ottaviano ( Ντουέτο ) Κάποιοι φιλήσανε τον Ιούδα εκεί στο μέτωπο κι άλλοι ψαρέψανε ουρανό σε ένα πηγάδι άλλοι κρεμάσαν σα δικτάτορα ένα φυλαχτό στις φυλακές πάντα ονειρεύονται το βράδυ Κάναμε έκτρωση σε ό,τι αθώο μας απέμεινε κι εσύ συνέλαβες με ένα άρωμα τυχαίο μα τα τριαντάφυλλα που σου έστειλα λίγο έλειψε χαράματα να σκοτωθούν σε ένα τροχαίο Όσο αξίζει μια γρατζουνιά απ' την ανάσα σου δεν αξίζουν θεωρίες μιας ζωής γυναίκα αν έχω κάνει λάθος συγχώρα με γυναίκα αν είμαι σωστός μη μου το πεις Κάποια πατρίδα τα χείλη μου τα φίλησε φτηνά και με έσπρωξε γελώντας προς τη μάχη κι όσοι της δώσαν το κορμί τους για παράσημο αυτή έναν τάφο τους κάρφωσε στη ράχη Όσα θηρία με ζυγώσανε τους έφτασε να χορτάσουν μοναχά με τη στολή μου μα οι άνθρωποι μ' άφησαν ήσυχο σαν έμαθαν πως γυάλιζα ένα πολυβόλο στην αυλή μου Όσο αξίζει... θυμάμαι κάποτε στα μάτια σου κυνήγησα τον εαυτό μου με ένα μαχαίρι της κουζίνας μα μόνο η τρέλα, μόνο η τρέλα μου με ξέπλυνε σαν καταρράκτης απ' το αμάρτημα της φτήνιας Κι έτσι του κόσμου τα μπαλκόνια ερωτεύτηκα αυτά που αγγίζουνε το βλέμμα με το στόμα μα δε ξεχνάω τα υπόγεια που κυλίστηκα γι' αυτό η φτέρνα μου έχει δέσει με το χώμα Όσο αξίζει... Απόψε πότισα τις ρίζες που ονειρεύτηκες και τους καρπούς που εγκυμονούσε η τροχιά σου κυρά, δε βρήκα μουσική που να σου άξιζε πόνος στη γέννα προσκυνώ την αρχοντιά σου Θα χαραμίσω τη ζωή μου περιμένοντας να 'ναι πολύ αργά για να τη διορθώσω και στα ρουθούνια του ουρανού θα μπω ουρλιάζοντας τη μύτη του πριν ξεψυχήσω να ματώσω. Woman Lyrics: Christos Thivaios Music: Christos Thivaios First version: Christos Thivaios & Emilia Ottaviano Some kissed Judas on the forehead and others fished the sky from a well some hanged a charm as a dictator in the prisons they always dream at night We abortioned anything innocent we had left and you conceived with a random scent but the roses I sent you almost died at dawn in an accident As much as a scratch from your breath worths don't worth the theories of a whole life woman, if I am wrong forgive me woman, if I am right don't tell me Some homeland kissed my lips cheaply and pushed me laughing to the battle and to those they gave her their body as a medal she nailed a grave on their back For all the beasts that came near me was enough to satiate only with my uniform but the people left me alone when they learned that I was shining a machine gun in my yard As much as a scratch... I remembered once I chased in your eyes my self with a kitchen knife but only madness, only madness washed me out like a waterfall, from the sin of cheapness And thus with the world's balconies I fell in love those which touch the look with the mouth but I don't forget the basements in which I tumbled that's why my heel has bound with the ground As much as a scratch... Tonight I watered the roots you dreamt of and the fruits carried by your orbit lady, I couldn't find music κυρά, δε βρήκα μουσική που να σου άξιζε pain in the birth I worship your courtliness I'll waste my life waiting It'll be too late to fix it and I will rub the sky up the wrong way screaming to bleed its nose before I die.
***
ΓΥΝΑΙΚΑ-Χρήστος Θηβαίος
***
Την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου, 20.00 με 22.00, στο στούντιο Ε της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, οι ακροατές του Δευτέρου Προγράμματος 103,7 συνάντησαν τον Χρήστο Θηβαίο. Γυναίκα Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος Μουσική: Χρήστος Θηβαίος Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος & Emilia Ottaviano ( Ντουέτο ) Κάποιοι φιλήσανε τον Ιούδα εκεί στο μέτωπο κι άλλοι ψαρέψανε ουρανό σε ένα πηγάδι άλλοι κρεμάσαν σα δικτάτορα ένα φυλαχτό στις φυλακές πάντα ονειρεύονται το βράδυ Κάναμε έκτρωση σε ό,τι αθώο μας απέμεινε κι εσύ συνέλαβες με ένα άρωμα τυχαίο μα τα τριαντάφυλλα που σου έστειλα λίγο έλειψε χαράματα να σκοτωθούν σε ένα τροχαίο Όσο αξίζει μια γρατζουνιά απ' την ανάσα σου δεν αξίζουν θεωρίες μιας ζωής γυναίκα αν έχω κάνει λάθος συγχώρα με γυναίκα αν είμαι σωστός μη μου το πεις Κάποια πατρίδα τα χείλη μου τα φίλησε φτηνά και με έσπρωξε γελώντας προς τη μάχη κι όσοι της δώσαν το κορμί τους για παράσημο αυτή έναν τάφο τους κάρφωσε στη ράχη Όσα θηρία με ζυγώσανε τους έφτασε να χορτάσουν μοναχά με τη στολή μου μα οι άνθρωποι μ' άφησαν ήσυχο σαν έμαθαν πως γυάλιζα ένα πολυβόλο στην αυλή μου Όσο αξίζει... θυμάμαι κάποτε στα μάτια σου κυνήγησα τον εαυτό μου με ένα μαχαίρι της κουζίνας μα μόνο η τρέλα, μόνο η τρέλα μου με ξέπλυνε σαν καταρράκτης απ' το αμάρτημα της φτήνιας Κι έτσι του κόσμου τα μπαλκόνια ερωτεύτηκα αυτά που αγγίζουνε το βλέμμα με το στόμα μα δε ξεχνάω τα υπόγεια που κυλίστηκα γι' αυτό η φτέρνα μου έχει δέσει με το χώμα Όσο αξίζει... Απόψε πότισα τις ρίζες που ονειρεύτηκες και τους καρπούς που εγκυμονούσε η τροχιά σου κυρά, δε βρήκα μουσική που να σου άξιζε πόνος στη γέννα προσκυνώ την αρχοντιά σου Θα χαραμίσω τη ζωή μου περιμένοντας να 'ναι πολύ αργά για να τη διορθώσω και στα ρουθούνια του ουρανού θα μπω ουρλιάζοντας τη μύτη του πριν ξεψυχήσω να ματώσω. Woman Lyrics: Christos Thivaios Music: Christos Thivaios First version: Christos Thivaios & Emilia Ottaviano Some kissed Judas on the forehead and others fished the sky from a well some hanged a charm as a dictator in the prisons they always dream at night We abortioned anything innocent we had left and you conceived with a random scent but the roses I sent you almost died at dawn in an accident As much as a scratch from your breath worths don't worth the theories of a whole life woman, if I am wrong forgive me woman, if I am right don't tell me Some homeland kissed my lips cheaply and pushed me laughing to the battle and to those they gave her their body as a medal she nailed a grave on their back For all the beasts that came near me was enough to satiate only with my uniform but the people left me alone when they learned that I was shining a machine gun in my yard As much as a scratch... I remembered once I chased in your eyes my self with a kitchen knife but only madness, only madness washed me out like a waterfall, from the sin of cheapness And thus with the world's balconies I fell in love those which touch the look with the mouth but I don't forget the basements in which I tumbled that's why my heel has bound with the ground As much as a scratch... Tonight I watered the roots you dreamt of and the fruits carried by your orbit lady, I couldn't find music κυρά, δε βρήκα μουσική που να σου άξιζε pain in the birth I worship your courtliness I'll waste my life waiting It'll be too late to fix it and I will rub the sky up the wrong way screaming to bleed its nose before I die.
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου